Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Σφαίρες στο Αιγαίο, με στόχο την τάξη μας (και στις δύο πλευρές του).


Με τα ναρκωτικά του «Noor One» διεκδικείς λιμάνι, παίρνεις δήμο, κανάλι και ΝΑΖΙ
Στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο παίρνεις «θερμό επεισόδιο»!
Όλη η εθνικιστική πολεμοκάπηλη ρητορεία των τελευταίων πολλών μηνών αρχίζει να πιάνει σιγά-σιγά τόπο, παρασέρνοντας τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας στον ζόφο του εθνικισμού, του πολέμου και -τελικά- της επικείμενης ανθρωποθυσίας των λαών στο όνομα των νέων Μεγάλων Ιδεών. 

Επί ένα εικοσιτετράωρο και πλέον, που όλοι οι σχολιαστές των καναλιών κοντεύουν να εμφανιστούν με τη χακί στολή της πολεμικής εκστρατείας αλλά κι αυτή του σερίφη της δίωξης ναρκωτικών,επικοινωνώντας με τον εσμό των εθνικιστών και των ναζί σε διάφορα μπλογκς και στο διαδίκτυο, εμείς επιλέξαμε να αναδείξουμε δεκάδες καταγγελίες από στρατόπεδα σε όλη την Ελλάδα και ειδικά στην παραμεθόριο[1]
Καταγγελίες που φανερώνουν ανάγλυφα την πραγματική βαρβαρότητα της πολεμικής προετοιμασίας, πρώτα για τους ίδιους τους φαντάρους. Αυτή η πολεμική προετοιμασία, του Καμμένου και του Βίτσα, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, όλου του «συνταγματικού τόξου», αποτελεί υλική προϋπόθεση για το βόθρο του εθνικισμού και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών, έχει ήδη θύματα τη νεολαία μέσα στα στρατόπεδα και προεικονίζει τον τρόπο με τον οποίο θα μας μετατρέψουν όλους και όλες σε αναλώσιμα θύματα των ανταγωνισμών τους. Σήμερα, θα ασχοληθούμε ενδελεχώς με τις απύθμενες γελοιότητες, που είναι όμως τρομακτικά σοβαρές και επικίνδυνες, του τελευταίου διημέρου.
Το προχθεσινό περιστατικό ανοικτά της Ρόδου[2], με φορτηγό πλοίο Τουρκικών συμφερόντων, που εκτελούσε δρομολόγιο από τουρκικό σε τουρκικό λιμάνι, να δέχεται τα πυρά σκάφους του ελληνικού λιμενικού σε διεθνή ύδατα, είναι μια ακόμα μαρτυρία πώς η αδίστακτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει αποφασίσει να πάει τους ελληνικούς αστικούς σχεδιασμούς στα άκρα. Μέσα από την επιθετική πολιτική της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Με αυτό τον τρόπο, επελαύνει με μια τακτική, που βολικά ένα κομμάτι της συμβιβασμένης αριστεράς καταλαβαίνει μόνο ως απώλεια εθνικής κυριαρχίας, η οποία φλερτάρει με τον πόλεμο, επιδιώκει τον πόλεμο, αλλά κυρίως ενοποιεί την κατασταλτική πολιτική στο εσωτερικό (μετατρέποντάς τη ραγδαία σε κοινωνικό πόλεμο) με τον πόλεμο που ήδη διεξάγει σε 15 χώρες, κατά των μεταναστών, από τη βάση της Σούδας κλπ, μεταφέροντας τις πρακτικές του ενός πεδίου στο άλλο.
Μπορεί επί δυο μέρες τα καθεστωτικά ΜΜΕ να ασχολούνται με το να μετατρέψουν σε νουάρ μυθιστόρημα μια διακρατική υπόθεση δικαιοδοσίας ελέγχων, μπορεί εδώ και ένα χρόνο να προσπαθούν να αποδείξουν τη «μονομερή επιθετικότητα» της Τουρκίας για να αποδείξουν το δίκαιο ενός ενδεχόμενου επιθετικού ελληνικού πολέμου, όμως ο ελληνικός στρατός έχει μετατρέψει το εγκαταλειμμένο εργοστάσιο της ΑΕΒΑΛ στην Κοζάνη σε μόνιμο πεδίο δοκιμών επιχειρήσεων καταστολής πλήθους, σχεδιάζοντας μάλιστα και νέα άσκηση εν μέσω διακρατικών εντάσεων(Κυπριακό, επεισόδια στο Αιγαίο) - την Τρίτη μέσα σε διάστημα ελάχιστων μηνών. Μπορεί να «διαφεύγει» από το κίνημα, γενικώς, αλλά αυτές οι δύο πρακτικές των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων είναι οργανικά στοιχεία ενός ενιαίου δόγματος εδώ και χρόνια: ενός δόγματος που εφαρμόζεται διαρκώς και προληπτικά και δεν αφήνει περιθώρια σε «καλή» χρήση του στρατού («υπεράσπιση εθνικής κυριαρχίας»), διαχωρισμένη από την «κακή» («δουλειές μέσα στα σύνορα», «ιμπεριαλιστικές αποστολές»)…

Ταυτόχρονα φαίνεται πως, στα πλαίσια του άξονα Ελλάδος - Κύπρου - Αιγύπτου - Ισραήλ, το ελληνικό κράτος αρχίζει πλέον να εκτελεί εκθετικά και εξαιρετικά κερδοφόρες, για το ελληνικό κεφάλαιο, «υπεργολαβίες». Εξάλλου, τέτοιες πρακτικές τις γνωρίζει καλά το ελληνικό κράτος και οι άξιοι συνεχιστές του: Η συμμετοχή στον πόλεμο της Λιβύης, το 2011, κρίθηκε από τη διαπραγμάτευση του -τότε- Α/ΓΕΕΘΑ Γιάγκου για συμμετοχή των ελληνικών επιχειρήσεων στην ανοικοδόμησή της. Ο Ευ. Βενιζέλος, υπουργός εξωτερικών τότε, έκανε τον πλασιέ πολιτικών άμυνας-ασφάλειας και μνημονίων στην κυβέρνηση  φασιστών-τεχνοκρατών του Ποροσένκο στην Ουκρανία τον Μάρτη του 2014, με αρκετή επιτυχία: κέρδη για τον τομέα υγείας του ελληνικού κεφαλαίου και νέα γεωπολιτικά deals μαζί με ΝΑΤΟ και Ευρωστρατό. Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι ανοιχτός για δεκάδες σελίδες…

Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι αυτής της πολύ περίεργης και επικίνδυνης υπόθεσης, που δείχνει ανάγλυφα ό,τι ισχυριζόμαστε παραπάνω. Το Ελληνικό Λιμενικό επιχείρησε να κάνει νηοψία, πριν δύο ημέρες, σε φορτηγό πλοίο με τουρκική σημαία, στο οποίο υπήρχε η πληροφορία πως ενδέχεται να μεταφέρει ναρκωτικά. Όταν ο καπετάνιος του πλοίου αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις, το ελληνικό περιπολικό πυροβόλησε εναντίον του. Εδώ, η ανακοίνωση του λιμενικού[3]:

[…]Μεσημβρινές ώρες σήμερα, η Λιμενική Αρχή Ρόδου δέχτηκε ανώνυμη τηλεφωνική καταγγελία, ότι Φ/Γ πλοίο με όνομα “ACT” σημαίας Τουρκίας, το οποίο έπλεε στη θαλάσσια περιοχή ανατολικά της ν. Ρόδου  μετέφερε ναρκωτικές ουσίες.  Άμεσα κινητοποιήθηκε η εν λόγω Λιμενική Αρχή,  σκάφος της οποίας, εντόπισε το πλοίο “ACT” σημαίας Τουρκίας στη θαλάσσια περιοχή 3,5 ν.μ. βορειοδυτικά ν. Ρόδου, εντός ελληνικών χωρικών υδάτων. Από το πλήρωμα του σκάφους ζητήθηκε από τον Πλοίαρχο […] να πλεύσει προς τον όρμο Τριαντών ν. Ρόδου προκειμένου διενεργηθεί έλεγχος. Ο Πλοίαρχος του “ACT”, δεν υπάκουσε στις εντολές και στα ηχητικά σήματα του σκάφους της Λιμενικής Αρχής, με αποτέλεσμα να ριφθούν προειδοποιητικές βολές χωρίς ωστόσο και πάλι να σταματήσει την πορεία του […] ενώ το  σκάφος του Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. σταμάτησε την καταδίωξη επί της οριογραμμής. Παράλληλα, για το ζήτημα ενημερώθηκαν οι αρμόδιες Τουρκικές Αρχές.

Το πρώτο πράγμα που διακρίνει κανείς στην ανακοίνωση, είναι ότι το ελληνικό λιμενικό σώμα είναι τόσο σίγουρο πως κανείς δεν θα αμφισβητήσει ότι το τουρκικό σκάφος βρισκόταν σε ελληνικά χωρικά ύδατα ή ότι κάτι δεν πάει καλά γενικότερα[4]. Αν δούμε όμως τον χάρτη που έδωσε η τουρκική πλευρά στη δημοσιότητα, με την πορεία που ακολούθησε το φορτηγό πλοίο. Τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Εδώ πρέπει να πούμε πως ο χάρτης αυτό δεν είναι κατασκευασμένος σε κάποιο σκοτεινό υπόγειο της MIT αλλά είναι η απεικόνιση της πορείας του πλοίου μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος αναγνώρισης ταυτότητας πλοίου AIS (AutomaticIdentification System) το οποίο είναι διαθέσιμο προς όλους μέσω της ιστοσελίδας marine traffic.
Ιδού η αποτύπωση του χάρτη:
Σύμφωνα με τα στίγματα του AISπου δεν αμφισβητούνται, το πλησιέστερο σημείο προσέγγισης με τη Ρόδο ήταν 3 ναυτικά μίλια βορειοανατολικά του νησιού. Πώς γίνεται το λιμενικό και η  ακτοφυλακή να το εμφανίζουν στην ανακοίνωσή τους βορειοδυτικά της Ρόδου; Φυσικά, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με σφάλμα πυξίδας του ελληνικού λιμενικού σώματος, ούτε με κάποιο «δαίμονα του τυπογραφείου»: ο μόνος τρόπος να δικαιολογηθεί επέμβαση του ελληνικού λιμενικού, θα ήταν το πλοίο να εμφανιζόταν -ω, του θαύματος!- Β.Δ. και όχι Β.Α. της Ρόδου. Έχουμε γράψει επανειλημμένως και έχουμε εξηγήσει αναλυτικά ποιο είναι το επίδικο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού σχετικά με ζητήματα «κυριαρχίας» στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή των ΑΟΖ της ΝΑ Μεσογείου: δεν είναι τίποτε άλλο από τον αμοιβαία επιθετικό ανταγωνισμό δύο αδίστακτων αστικών τάξεων, που τις βρίσκει σύμμαχες απέναντι στον εσωτερικό εχθρό, ντόπιους/ες και πρόσφυγες. Σε αυτό τον ανταγωνισμό, οι λαοί στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι το «φτηνό καύσιμο» και το ελληνικό κράτος είναι εξίσου -αν όχι περισσότερο- επιθετικό σε σχέση με το τουρκικό.

Όμως, έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον να δούμε πώς δικαιολογεί το ελληνικό κράτος μια τέτοια επιθετική κίνηση έναντι ενός πλοίου με τουρκική σημαία, εν μέσω περιόδου έντασης στο Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο και σκληρών συνομιλιών για τη λύση του Κυπριακού.
Το ελληνικό κράτος, λοιπόν, υποστηρίζει αρχικά πως, κατόπιν «ανώνυμου τηλεφωνήματος», υπήρχαν βάσιμες υποψίες ότι το πλοίο μεταφέρει ναρκωτικά. Προκαλεί άφθονο και πικρό γέλιο η αναφορά, στην ίδια πρόταση από αυτή την κυβέρνηση, των λέξεων «πλοίο» και «ναρκωτικά», που δεν αναφέρθηκε σχεδόν ποτέ, κατά τις δηλώσεις όλων των εμπλεκόμενων κυβερνητικών στελεχώνστην υπόθεση του Noor 1 και των -αν δεν κάνουμε λάθος- τουλάχιστον τριών (3) «θανάτων από φυσικά αίτια ή ατυχήματα» και δύο (2) εξαφανίσεων, που σχετίζονται με μάρτυρες της υπόθεσης και δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς και μια άλλη υπόθεση, αυτή με λαθραία τσιγάρα σήμανσης «ΣΕΚΑΠ» σε ουκρανικό αλιευτικό που πήγαινε στον Λίβανο (!) - υπόθεση που έχει «κολλήσει» εδώ κι επτά (7) μήνες όταν ο μέσος χρόνος σχηματισμού δικογραφίας σε τέτοιες υποθέσεις είναι «10 με 20 μέρες (!)», τότε πραγματικά αναρωτιέται τι συμβαίνει με τα αντανακλαστικά των ελληνικών μηχανισμών ασφαλείας.
Ας επιμείνουμε λίγο στις αντιφάσεις: μια υπόθεση με ένα φορτίο δύο τόνων κοκαΐνης (υπόθεση που θέτει υποψηφιότητα για παγκόσμιο ρεκόρ, αν το σκεφτεί κανείς) θέτει σε αμφισβήτηση την εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης, δηλαδή ένα βασικό ζήτημα της λειτουργίας «κράτους δικαίου» και της λαϊκής κυριαρχίας, με σκηνές που θυμίζουν ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ καρτέλ στην Κολομβία, αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Στην άλλη υπόθεση με λαθραία τσιγάρα, όπου εμπλέκεται εμβληματική για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας βιομηχανία, ένα πλοίο πλέει ακυβέρνητο σε διεθνή ύδατα νοτίως της Κρήτης, εντός της ελληνικής ΑΟΖ, δηλαδή αποτελεί ένα καίριο ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, αλλά το διασώζει και το ελέγχει ρωσικό πολεμικό πλοίο (!).
Αντίθετα, στην περίπτωση ενός «ανώνυμου τηλεφωνήματος», σχετικά με το φορτίο ενός πλοίου, κινητοποιείται άμεσα το ελληνικό λιμενικό και η ελληνική ακτοφυλακή και παρεμβαίνει, εκτελώντας επιθετική ενέργεια (πολύ πιο προσεκτικά μάλιστα από τον τρόπο που είχε διαχειριστεί το ελληνικό κράτος, αρχικά, την κρίση των Ιμίων: με το λιμενικό και όχι το πολεμικό ναυτικό να πυροβολεί…), υπερασπιζόμενες την εύρυθμη λειτουργία της δικαιοσύνης και της άμυνας-ασφάλειας στα πλαίσια της «λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας»αλλάζοντας μάλιστα στη σχετική ανακοίνωση τη θέση του συμβάντοςαπό τα διεθνή στα εγχώρια ύδατα (ή μήπως υπάρχει συνομωσία στον παγκόσμιο νηογνώμονα;)… Τα ερωτήματα, βασικά, προκύπτουν από το γεγονός ότι τα δύο πρώτα περιστατικά εμπλέκουν ελληνικά και ουκρανικά πλοία και εταιρείες, ενώ το τελευταίο ένα τουρκικό σκάφος, και αντίστοιχα, οι δύο πρώτες υποθέσεις έχουν να κάνουν με τα διεθνή ύδατα μεταξύ δύο χωρών του «στρατηγικού άξονα» (δηλαδή, Ελλάδα και Αίγυπτο), όπου οι συμφωνίες είναι (προς ώρας) καθορισμένες, ενώ η τελευταία με περιοχές που καθορίζουν τα όρια, μεταξύ δύο ανταγωνιστικών κρατών, στις διαφιλονικούμενες ζώνες εκμετάλλευσης εμπορικών δρόμων, αγωγών και κοιτασμάτων ενέργειας, γεωπολιτικών ζωνών προβολής ισχύος και -φυσικά- τα «ανεπίσημα» deals, που ελέγχουν «ωφέλιμα», όλες τις μαύρες διαδρομές εμπορίου λαθραίων, όπλων, ναρκωτικών αλλά και ανθρώπινων ψυχών.

Κυρίως, βέβαια, έχουμε συνέχεια με έναν «χαρτοπόλεμο» υβριδικών μορφών προπαγάνδας τις επόμενες ώρες, με καταιγισμό πληροφοριών που στοχεύουν στη διαμόρφωση «κοινής γνώμης», πρώτα στο εσωτερικό, κανονικοποιώντας τις ροές πληροφοριών και τα κανάλια ενημέρωσης με κάτι σαν «ηλεκτρονικό πόλεμο»… Θα θέλαμε πολύ να πιστέψουμε, καλοπροαίρετα, ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι μια ακόμη εφαρμογή σε ειρηνικές υβριδικές συνθήκες των νέων δογμάτων πολέμου. Σίγουρα, όμως, έτσι φαίνεται.
Πρώτα, σκάει η είδηση πως «το πουλάκι που κελάηδησε» ήταν η DEA, η αμερικανική δίωξη ναρκωτικών, η οποία συνεργάζεται τα τελευταία 2 χρόνια με το λιμενικό σώμα.  Ο Κοτζιάςδιακόπτει άρον άρον τις συνομιλίες για το Κυπριακό, στις ελβετικές Άλπεις, για να δηλώσει πως «κάναμε σαν κράτος τα αυτονόητα» καθώς «είχαμε σοβαρές πληροφορίες» πως το πλοίο ήταν φορτωμένο ναρκωτικά[5]. Χθες, δεύτερη μέρα του σήριαλ, η συζήτηση αναβαθμίζεται, με τον τύπο να κάνει λόγο για σχέση του καπετάνιου του πλοίου με την υπόθεση Mavi Marmara.[6] To πλοίο επίσης φαίνεται να ανήκει στην ίδια εταιρία με το Mavi. Κάπως έτσι, διαπλέκεται η (ειρηνική) εσωτερική «πολιτική» με τον (εξωτερικό) «πόλεμο». Μπορούμε να θυμηθούμε πώς μια διεθνής αποστολή αλληλεγγύης (το Free Gaza Movement) καθορίστηκε από μια συζήτηση περί «πρεσβειών», «κρατών» και «πρακτόρων», «τρομοκρατών», «τζιχαντιστών» και «ενόπλων», για να κατασταλεί τελικά αιματηρά από τις ισραηλινές ειδικές δυνάμεις. Τώρα, τα, ανοιχτά παρα-στρατιωτικά, ακροδεξιά site, αξιοποιώντας «πηγές» επίσημων μιλιταριστικών ιστσελίδων που ενίοτε υποκαθιστούν άτυπα το γραφείο τύπου του Π. Καμμένου[7], επιδιώκουν να ξαναγράψουν την ιστορία υπό τη βάρβαρη αφήγηση της κρατικής κυριαρχίας: Η αλληλεγγύη στη δοκιμαζόμενη Γάζα και στους Παλαιστίνιους το 2010, δεν είναι παρά ένα σχέδιο «παρακρατικών εντολοδόχων του Ερντογάν» που ήθελαν να παίξουν το ρόλο της «εκπροσώπησης των σουνιτών (δηλαδή «τζιχαντιστών» σύμφωνα με την αντι-τρομοκρατική κωδικοποίηση ) μουσουλμάνων». Κι όλη αυτή η στρατηγική συμπυκνώνεται σε έναν τακτικό στόχο, τον οποίο το ελληνικό κράτος εκτελεί άψογα για λογατριασμό του αλλά και για λογαριασμό των στρατηγικών συμμάχων του: το ξήλωμα του καθεστώτος Ερντογάν, που πλέον δεν μπορεί να υπηρετήσει τις ανάγκες της περιφερειακής ασφάλειας για λογαριασμό του διεθνούς και εθνικού κεφαλαίου… Με έναν σμπάρο, δυο τριγώνια: Πλέον, κάθε δράση αλληλεγγύης του κινήματος στις μάχες που καλείται να δώσει, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί με πλευρές της ή όχι, επιχειρείται να καθοριστεί από το τρίπτυχο:«μετανάστευση-εγκληματικότητα-τρομοκρατία»«Κάτσε ήσυχα», μας λένε, γιατί μπορεί να οριστείς κι εσύ «μετανάστης, τρομοκράτης, εγκληματίας ή απεργός, διαδηλωτής ή αντάρτης», για «Λόγους Ασφαλείας». Μπορεί, λοιπόν, να γίνεις εύκολα «συνεργάτης του εχθρού» (Τούρκος πράκτορας πχ…), αν δεν είσαι «συνεργάτης του κράτους». Κι όσο καθόμαστε ήσυχα, τόσο ο πόλεμος που σχεδιάζουν να διεξάγουν στις κατάλληλες γι’ αυτούς συνθήκες, ώστε να τα βρουν σε συμφωνίες κυρίων με κρέας στη μηχανή του πολέμου τους εμάς, πλησιάζει. Πρώτα καταστρέφοντας τους γειτονικούς λαούς, ύστερα τον καθένα και την καθεμία από εμάς: ό,τι χρειάζεται για να διαχειριστεί την κρίση και την ανάπτυξή του το κεφάλαιο και οι φράξιες του.

Θα μπορούσε να πει κανείς: Τραγέλαφος; Η DEA έριξε σήμα; H Mosad; Όλοι μαζί; Μήπως η Mosadειδοποίησε τη DEA κι αυτή το «αρχηγείο Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ.», σε μια «όπως πρέπει» γραμμή εντολών και πληροφοριών («line of command»); Πιστεύουμε ότι δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα το κίνημα η ακρίβεια αυτών των λεπτομερειών (εκτός ίσως όσων επιμένουν να αγαπούν τις θεωρίες συνομωσίας και με αυτές να υποκαθιστούν την ανάγκη για πραγματική ριζοσπαστική και επαναστατική δράση). Αντίθετα, το κίνημα, σίγουρα το ενδιαφέρει η ακρίβεια ενός πολύ σαφούς συμπεράσματος: Κάθε «επεισόδιο εθνικής κυριαρχίας», αποκρύπτει αλλά και -κυρίως- υπερκαθορίζεται από τις ενιαίες επιλογές του «διεθνούς αντιτρομοκρατικού πολέμου» που διεξάγει μια «κοινότητα ασφάλειας» ενάντια -πρώτα και κύρια- στους λαούς.[8] Υπό αυτή την έννοια, το πλεονέκτημα του ελληνικού κράτους έναντι του τουρκικού, στον ανταγωνισμό τους στο διεθνές πλέγμα του κεφαλαίου, βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζει με «τάξη και ησυχία» στο εσωτερικό του τα δόγματα άμυνας-ασφάλειας, για να τα κάνει ύστερα στρατιωτικές, γεωπολιτικές και οικονομικές προβολές κρατικής κυριαρχίας στο εξωτερικό. Κάτι που δεν μπορεί να κάνει η Τουρκία, καθώς μαστίζεται από έναν εμφύλιο διχασμό και έναν οιωνεί εμφύλιο πόλεμο στον οποίο το καθεστώς Ερντογάν δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί

Τα πράγματα είναι, ίσως, πιο απλά, μετά από αυτές τις διαπιστώσεις: οι Η.Π.Α., το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν βρει δεύτερο στρατηγικό σύμμαχο στο κέντρο του τριγώνου Καύκασος-Βόρεια Αφρική-Μέση Ανατολή μετά το Ισραήλ, και αυτός είναι η Ελλάδα. Ύστερα από ένα γύρο υποτίμησης του προλεταριάτου στο εσωτερικό, πολεμικής διαχείρισης των προσφύγων, μιλιταρισμού και στρατιωτικοποίησης, υποκατάστασης των κοινωνικών αντιστάσεων με εθνική ενότητα, πλέον το ελληνικό κράτος είναι έτοιμο να γίνει πιο επιθετικό, πιο ολοκληρωτικό, πιο αποτελεσματικό (για τα συμφέροντά του, πριν απ’ όλα) στο διεθνές ιμπεριαλιστικό πλέγμα, πιο αποδοτικό ενάντια στους εχθρούς εντός κι εκτός των συνόρων του.
Στο παιχνίδι των ανταγωνισμών στην Ν.Α. Μεσόγειο το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι μακράν τα καλύτερα παιδιά και οι πιο αξιόπιστοι σύμμαχοι. Η ελληνική αστική τάξη, προσμετρώντας την εξαιρετικά δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η Τουρκία, καθώς εξαντλούνται όλο και πιο πολύ οι οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις του «Νέο-οθωμανισμού», ιδίως μετά την αποτυχημένη εμπλοκή της στο μεσανατολικό και το πραξικόπημα του περασμένου καλοκαιριού, βγαίνει με όλα της τα όπλα στην επίθεση, σαν έτοιμη από καιρό. Έχουν αποφασίσει να τραβήξουν την ελληνοτουρκική διαμάχη στα άκρα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. Είναι ενδεικτικό πως μόλις ένα 24ωρο μετά το συμβάν η επίτροπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, Μογκερίνι ,δήλωσε πως η Τουρκία δεν πρέπει να απειλεί άλλο κράτος της Ε.Ε.[9]
Βέβαια, το τουρκικό κατεστημένο αυτή τη στιγμή δεν είναι σε τόσο καλή θέση ακόμα και για να σκεφτεί να απειλήσει. Αυτό το κάνει, ανοιχτά, η Ελλάδα που αντιλαμβάνεται το Αιγαίο ως ελληνική λίμνη και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο σε κάθε ευκαιρία[10]. Το τουρκικό καθεστώς ψέλλισε μόνο, με μια υποτυπώδη ανακοίνωση του τουρκικού λιμενικού (τύπου: «δεν ήταν σωστό αυτό που έγινε») αλλά και λίγο πιο πολύ  μέσω του υπουργού Άμυνας, Φ. Ισίκ, το ζήτημα που πραγματικά τους απασχολεί: τη μοιρασιά του Αιγαίου με συνεκμετάλλευση. Ο υπουργός τους είπε ότι έπρεπε να υπάρξει ενημέρωση και να «γίνει από κοινού η επιχείρηση νηοψίας»![11]

Όλα αυτά, όμως, σημαίνουν, ότι εμείς θα σκοτωθούμε, εμείς θα υποτιμηθούμε, εμείς θα θυσιαστούμε στους πολέμους τους: αυτούς που συμβαίνουν τώρα και είναι προς το παρόν «επεισόδια ασφάλειας», «οικονομικές και εταιρικές κόντρες» και «διαβήματα», και στους στρατιωτικούς πολέμους που προετοιμάζονται εντατικά
Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι. Η τουρκική αστική τάξη έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο και στην Κύπρο και δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψει.
Αλήθεια, δεν προκαλεί γενική κατάπληξη το γεγονός πως μια ελληνική κυβέρνηση η οποία σκίζεται υποτίθεται για δίκαιη λύση στο κυπριακό αποφασίζει να προβεί σε μια τόσο επιθετική κίνηση εν μέσω κρίσιμων συνομιλιών; Τέτοια κίνηση «καλής θέλησης» δεν έχουμε ξαναδεί.
Εμείς από την πλευρά μας θέλουμε να τονίσουμε ότι σε αυτήν τη συγκυρία, το να μιλάει το κίνημα για υπεράσπιση «κυριαρχικών δικαιωμάτων» και «εθνικά δίκαια», δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στην ταύτιση με τα πιο επιθετικά τμήματα του κεφαλαίου και τα εθνικιστικά αστικά ρεύματα. Δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά στη στοίχιση τον εθνικό κορμό, υπογράφοντας την θανατική καταδίκη της τάξης μας και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

Γι’ αυτό και επαναλαμβάνουμε για μια ακόμα φορά το κάλεσμα της αντιπολεμικής διεθνιστικής κίνησης για άμεση ανασυγκρότηση του αντιπολεμικού διεθνιστικού κινήματος πριν είναι πολύ αργά για όλους και όλες μας. Καλώντας τους φαντάρους και τον κόσμο της εργασίας να αρνηθεί το ρόλο των «αναλώσιμων» στις πολεμικές αναμετρήσεις.

1. Ανατροπή των πολεμικών προετοιμασιών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους και στην οικοδόμηση συστήματος άμυνας/ασφάλειας ενάντια στους λαούς. ΟΧΙ στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου. Μαζικό διεθνιστικό κίνημα για την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες των λαών στη περιοχή μας και όλο τον κόσμο.
2. Κλείσιμο της βάσης της Σούδας, της Ανδραβίδας, του Άραξου, του στρατηγείου Λάρισας, του Γ' σώματος στρατού (NDC-GR), της 71ης Α/Μ ταξιαρχίας. Μπλοκάρισμα κάθε μορφής συμμετοχής του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό διακρατικό πόλεμο.
3. Καμία άσκηση, πολυεθνική ή εθνική, διαχείρισης εξεγέρσεων, καταστολής πλήθους, εσωτερικής ασφάλειας, ανακατάληψης κτιρίων και εργοστασίων και κοινές επιχειρήσεις στρατού-αστυνομίας.
4. Όχι στη στράτευση στα 18 και τους νέους εξοπλισμούς. Κανένας «κοινωνικός ρόλος» του στρατού, καμία εθελοντική και εργασιακή υπηρεσία στη μηχανή του πολέμου. 
5. Κοινό αντιπολεμικό-εργατικό κίνημα σε Ελλάδα και Τουρκία για την αποτροπή του πολέμου, την ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της κυβέρνησης Ερντογάν και κάθε επίδοξου διαχειριστή των (κοινών) πολιτικών τους. Μπλοκάρισμα της μηχανής του πολέμου και στις δύο όχθες του Αιγαίου. Όχι στην νέα Εθνοφυλακή και τις εθνικιστικές Λέσχες Εφέδρων.
6. Οικοδόμηση κοινών όρων ζωής των ντόπιων με τους πρόσφυγες. Όχι στη γκετοποίηση. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κατάργηση του εκτάκτου δικαίου υποδοχής, απόρριψης, διαλογής, απελάσεων και εγκλεισμού των προσφύγων.

«Να διασώσουμε την τάξη μας και να σωθούμε μαζί της»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου